Zin in het voorjaar zeker weten

 Ja wie heeft er geen zin in het voorjaar, heerlijk naar buiten alle ramen en deuren open.
Een frisse wind door heel het huis, ik zit er met smart op te wachten.

Niet iedereen denkt er zo over Saar vindt het prima zo.

Wat loop ik gigantisch achter met mijn blog.
Er is veel gebeurd afgelopen maand.
7 maart was het heugelijke feit dat ons meiske alweer 1 jaar geleden het levenslicht zag.

Wat is ze mooi geworden en dan bedoel ik niet alleen haar uiterlijk.
Saar is een heel sociaal hondje en heeft een uithoudingsvermogen van heb ik jou daar.
Waar wij en Saar van houden is een heerlijke knuffel. Samen op de bank gekruld liggen.
Laat het dan maar sneeuwen en waaien, het kacheltje snort heerlijk en wij snoezelen samen op de bank.

Deze foto is van 24 maart, dat heb ik nog niet vaak meegemaakt, dat er dan nog sneeuw ligt, Saar blijft het leuk vinden.


10 maart de nestwandeling op het landgoed Mariendal.
Het was een stukje rijden, maar wat was het een mooie plek om te wandelen met zoveel hondjes.
Mooi op tijd (een ietsie pietsie mis gereden en af en toe niet naar Tommeke geluisterd) kwamen we
op het parkeer terrein aan.
Brigitte had voor de inwendige mens gezorgd.

De her kennismaking met het nest verliep super, het was een dolle boel en vader Dries liet zich af en toe horen.

Brigitte wilde het nest graag op de foto, nu zijn haar hondjes ware foto modellen, maar de rest
wilde niet echt meewerken.
Al met al hebben we de hondjes op de foto gezet, niet netjes op een rijtje , maar en masse rond Brigitte, die lekkere hapjes uitdeelde.

Je kan hier precies zien, wie wat lekkers bij had, prachtig gewoon.
Al met al hebben we ruim 3 uur gewandeld en zelfs buiten thee gedronken.
Het was een leuke middag, met ieder een babbeltje kunnen maken en veel herkenbare verhalen gehoord. Genieten van de bovenste plank.
Terug naar huis gestopt om een hapje te eten, eerst vragen of Saar mee naar binnen mocht, anders ging het feest niet door. Ik weet het, ben heel erg, maar Saar hoort er nu eenmaal bij, dus wij uit eten Saar ook. Was geen probleem hoor en na een heerlijk soepje en bordje eten de reis naar huis vervolgd.
Saar sliep wel in het restaurant, maar niet in de auto.

23 maart workshop zweetwerk.

We zijn weer vroeg in de ochtend vertrokken en de reis verliep vlot.
Dacht nog zo opletten, dat ik bij Arnhem niet verkeerd rij, oeps voor de tweede keer in 2 weken,
reed ik toch weer mis. Maar ook nu kwamen wij weer op de goede plek uit.
Brigitte had wederom voor lekkere koffie en suikerbrood gezorgd.
Na de eerste uitleg konden we starten.

 

 

 

 

 

Eerst het ritueel, dan een beetje pens eten en het pensspoor volgen, wat door Marianne was uitgezet.
Saar deed het prima, ze was even afgeleid, maar ging toen netjes verder.
Nadat iedereen was geweest, gingen we een bloedspoor uitzetten.
4 doosjes met stukjes orgaan en daartussen een spoor uitzetten.
Saar mocht het spits afbijten.
Saar was het nog niet vergeten, eerst een hapje eten en dan spoor volgen. Maar dat was nu niet de bedoeling , het eerste bakje diende enkel om te ruiken, Saar zette er braaf haar tanden in.
Bakje van Saar afgenomen en het spoor laten volgen, aha een tweede bakje, hap zegt Saar, daar gaat het tweede bakje in Saar haar bek. Nee Saar enkel ruiken en spoor volgen. Ook het tweede bakje verdwijnt in Marian haar jaszak. Op mijn commando Saar zoek spoor, gaat ze netjes langs mij
achterom en gaat voor Marian zitten. (daar zijn namelijk de bakjes). Slim hondje toch :-)

Bij de volgende hondjes hebben we de bakjes maar weggelaten en enkel op het einde van het spoor een bakje gezet.
Het was een leerzame en zeker een hele leuke middag.

Zaterdag hebben we de clubmatch, zal wederom vroeg uit de veren zijn, maar wat hebben we er zin.
wordt vervolgd.