Maandag 25 juni    Een Spoedgeval

Goshi wat zijn we net geschrokken.
Met het schone weer, een lekkere lange wandeling gemaakt met Saar en 
op het eind van de wandeling samen met de buurtjes op de dijk zitten.




Saar heeft het niet zo op borstels.


Saar samen met Dobby (een border collie) en Bliksem ( voor mij een onbekend ras)
spellen en ravotten op de dijl in het hoge gras, ze hadden dolle pret en het zag er ook dolkomisch uit.
Saar kon niet over het gras kijken en was de andere twee honden dan weer kwijt.
Tot de andere twee haar weer erbij haalde, toen ineens kwam Saar luid piepend naar ons.
We schrokken met zijn allen, ze liep met haar kopje te schudden.
Zijn direct naar huis gegaan en hebben de dierenarts gebeld, toen was het al bijna 22.00uur, maar we mochten gelukkig direct komen.
Wat blijkt zat er een gras aar in Saar haar oor. Zo zielig voor haar, maar ze was direct opgelucht  toen dat kreng eruit was en ik erbij.

Willy en ik zeiden al tegen elkaar, dit is nog maar een gras aar en we zijn al hotel de botel, laat ons er nog maar niet aan denken als ze iets serieus gaat mankeren.
Na 2 maanden kunnen we ons hummeltje al echt niet meer missen.
Eind goed al goed.

24-06-2012

Het is een hele vieze natte dag en Saar heeft er voor gekozen om de dag super vroeg te beginnen
en wel om 5.00 uur. Dat was niet leuk. Eerst was ik al wakker om dat Miep aan het kotsen was, dat had ik net opgeruimd toen Saar zich melde.
Hopla weer uit bed en saar even laten plassen en weer in de bench gedaan om vervolgens weer in mijn bedje te gaan liggen.
Daar was Saar het niet echt mee eens, gelukkig was William naar zijn vriendin, die had het niet leuk gevonden, na een reis van 36 uur wil je toch wel ongestoord slapen.

Je kan er geen genoeg van krijgen.

Waarom saar zo vroeg was ik weet het niet maar na een 30 minuten jammeren heeft ze het toch opgegeven en geslapen tot 9.00 uur.


Saar vind de stofzuiger niet echt leuk en probeert, dat ding zoveel mogelijk te ontwijken.
Ze is de trap naar boven opgelopen en wie kwam ze tegen ons Miep.




<>

Miep moet het soms wat hogerop zoeken.






In de goot van de berging



Er zal toch nog wel eens een tijd komen, dat die twee samen door een deur kunnen  :-)

Yes, uit pure frustratie een nieuw blog aangemaakt, gaat goed zo oef.

Waar zal ik mee beginnen er is sinds mijn eerste verhaal zoveel gebeurd.

Op de camping 14-06-2012

Hier is ze dan, Saar groeit als kool en is helemaal in ons gezin gesetteld.
Ze heeft haar eigen plekje zowel binnen als buiten.


Willy





en ik vinden het allbei heel leutig om met Saar op schoot te kroelen.

Wij vinden het allemaal een lief hondje en met ons vele andere, wij krijgen regelmatig het complimentje wat

een mooi hondje.

Op de camping was het verplicht dat de hond aangelijnd werd, Saar maakte er geen probleem van om aan een lijn te zitten.

Haar lijn werd aan een spandband geknoopt en met een haring vast gezet, zo kon ze toch wat rond lopen en gaan buurten.

Wij waren met een groep van 24 personen en 3 honden en dat ging wonderwel super goed.

Wij hebben Saar voor de eerste maal in de Grevelingen laten zwemmen, ze vond het niet echt geweldig, ik had zelf het gevoel dat ze heel snel naar kant wilde en meer plonste dan zwom.

Het was een heel stuk uit de kant voordat Saar geen grond meer onder haar poten voelde.

Maar eenmaal uit het water in het zand vond ze een feest, ik wist niet dat een hondje dat zwart wit was binnen enkele minuten totaal grijs was. Het was kostelijk om naar te kijken.

Dit lijkt meer op een zandhaas dan een hond.



Ik heb me nooit kunnen voorstellen dat je zo blij wordt van de capriolen die Saar en ook onze Miep (de poes) uithalen.

Deze twee komen langzaam tot elkaar, van Miep haar kant soms nog met veel geblaas waarop Saar enthousiast terug blaft.

Maar ze maken er ook al een spel van, eerst rent Saar achter Miep en dan visa versa.

Miep weet saar ook goed te verassen door plots van tussen de struiken te komen en ze kan Saar

wanneer die in de ren buiten is heerlijk uitdagen, door op het muurtje te kijken, van ik ben lekker hier

en je kan niet bij me.

De puppyles is voor mij nog het moeilijkst, ik wil zo goed mijn best doen, dat ik dingen door elkaar haalt

ja en wat doe je dan als Saar zijnde, je eigen ding. Thuis heb ik Saar een op een en hebben we aandacht voor elkaar. Op les wordt ze teveel afgeleid door de andere honden en weet ik niet altijd haar aandacht te vangen. Dus wie leert het meest op de les Ikke dus.







Hier genieten wij samen van.

Ons Saartje op vakantie

Uit pure frustratie een nieuw blog begonnen.
Bij het eerste blog is het om een of andere reden niet mogelijk een nieuw bericht te schrijven.
Dus bij deze een nieuwe poging ( nr 2 al deze avond, door een fout op de pagina kan, ik weer helemaal opnieuw beginnen) Geduld is een schoone zaak. dan is een puppy trainen nog makelijker dan een blog maken OEF.

Vorige week zijn we met de duikclub een lang weekend weg geweest, we zijn naar de Grevelingen geweest.
De mannen om te duiken en ik wilde Saar laten zwemmen.
De eerste keer vond ze het nog wel leuk , maar het werd daarna steeds minder.
Hel leek meer op plonzen dan zwemmen.

Eerste poging

<>

Daar gaat ze



Grond onder mijn poten

 Het leukste vond Saar wel, uit het water komen en in het zand hollen en rollebollen.

Het is echt een hondje en geen zandhaas



Hoe vuil kan je worden?

 Saar heeft zich voorbeeldig op de camping gedragen, ze moest aangelijnd zijn, maar maakte daar geen enkel probleem van, want ze had iedereen in haar vizier en dat was voor haar voldoende.
Met de andere honden heeft ze lekker gespeeld.
We kregen voor we vertrokken nog visite van een vriendin met haar pup.
Ze hebben samen in de bench gezeten, maar ik was net te laat voor de foto.

En vervolgens hebben ze samen liggen kauwen op een kauwstaaf. Saar maakte daar helemaal geen probleem van.

Het blijft steeds leuk  om met Saar bezig te zijn en de puppy training daar leert het baasje nog het meeste van.
Tot horens weer.
Groetjes Monique.